Siedzę już drugą godzinę w jakimś marazmie zaklętym, przeklętym. Tyle mam do zrobienia ale kompletnie nie mogę zebrać myśli. „Tyle mam do zrobienia”… taki bulszit, który sobie wciskam każdego dnia...
Odkąd pamiętam dużo czasu spędzałam i spędzam sama, nierzadko za zamkniętymi drzwiami mojego mieszkania, gdzie nikt mnie nie widzi. Zapewne czasem doskwiera mi samotność co wyraziłam (mniej lub...
Dziś leżę sobie w popiołach. Ale żyję. Właściwie to nawet oddycham spokojnie. Choć leżę przecież w popiołach życia. Ale powstanę. Powstanę do walki. Może ostatniej walki. Chyba ostatniej. OBY...
Wczoraj, w pracy, okazało się, że moją osobą rozporządza mój szef. Już trzeci raz usłyszałam od niego, że mam nie robić niczego co zlecił mi ktokolwiek poza nim. Swoją tyradę zakończył stwierdzeniem...
Od niedawna zaczęłam się im przyglądać. Bliżej i z dystansem, spokojniej, dając im czas na swobodne wędrowanie. Nie mam telewizora, ale wydaje mi się, że te przemijające przez moją głowę historie są...
Zadzwoniła do mnie Ala i powiedziała, że mąż ją uderzył. Zdziwiłam się, bo nie wyobrażałam sobie, że ją można uderzyć (jeśli wiecie co mam na myśli), ale jakimś cudem udało mi się nie zareagować...
W Nepalu bardzo często zastanawiałam się czy równouprawnienie, tak jak my je rozumiemy, jest w ogóle możliwe jeśli społeczeństwo nie ma pewnego poziomu bezpieczeństwa ekonomicznego.
Przez cały dzień nie mogłam się doczekać, kiedy znów będę w domu, naga, z niesamowitym poczuciem spokoju, powolności i wolności.
Ich przyjaźń trwała chyba tylko dlatego, że tolerowały swoją wzajemną inność.
Mój tata nie jest ideałem. Pewnie dlatego czasem się buntowałam, gdy ktoś mówił „jesteś jak ojciec”.